۱۳۸۸ مهر ۱۷, جمعه

انتشار وصیت نامه رهبر جنایتکار جمهوری اسلامی


انتشار وصیت نامه رهبر جنایتکار جمهوری اسلامی
17 مهر 1388
سایت آینده نیوز: آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای وصیت‌نامه خود را نوشته است. اصل محتوای این وصیت‌نامه بیشتر درخواست حلالیت از دیگران است تا از زیر بار حق‌الناس رها و آزاد شوند و ضمیمه‌ای هم دارد كه ایشان صورت قرض‌های خود را در آن نگاشته‌اند كه از افراد مشهور آقایان شیخ حسن صانعی و مرحوم علی حجتی كرمانی و بیشترین قرض ایشان به آقای هاشمی رفسنجانی بوده است.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«عبدالله علی‌بن جواد الحسینی الخامنه‌ای غفرالله لهما یشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریك له و ان محمداً صلی‌الله علیه و آله عبده و رسوله و خاتم‌الانبیاء و ان ابن عمه علی بن ابیطالب علی‌السالم وصیه سیدالاوصیاء و ان الاحد عشر من اولاده المعصومین صلوات الله علیهم الحسن و الحسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و الحسن و الحجه اوصیائه و خلفائه و امناءالله علی خلقه و ان الموت حق و المعاد حق و الصراط حق و الجنه و النار حق و ان كل ما جاء به النبی صلی‌الله علیه و آله حق. اللهم هذا ایمانی و هو ودیعتی عندك اسئلك ان تردها الی و تلقیها ایای یوم حاجتی الیها بفضلك و كرمك.
مهمترین وصیت من آن است كه دوستان و عزیزان و سروران من، ‌كسانی كه بهترین ساعات زندگی‌ من با آنان و یاد آنان سپری شده است، مرا ببخشند و بحل كنند و این وظیفه را به عهده بگیرند كه مرا از زیر بار حقوق‌الناس رها و آزاد نمایند. ممكن است خود من نتوانم از همه كسانی كه ذكر سوءشان بر زبان رفته و یا بدگوئیشان را از كسی شنیده‌ام، حلیت بطلبم، این كار مهم و ضروری را باید دوستان و رفقای من برای من انجام دهند.
دارائی‌ مالی من در كم هیچ است،‌ولی كفاف قرض‌های مرا می‌دهد. تفصیل قروض خود را در صفحه جداگانه یادداشت می‌كنم كه از فروش كتب مختصر و ناچیز من ادا شود. هر كسی هم كه مدعی طلبی از من شود، هر چند اسمش در آن صفحه نباشد، قبول كنند و ادا نمایند،... پنج شش سال نماز هر چه زودتر ادا و مرا از رنج این دین الهی راحت كنند (البته یقیناً آن قدر مقروض نبودم، ‌ولی احتیاط كردم) مبلغی به عنوان رد مظالم بابت قروض جزئی از یاد رفته به فقرا بدهند.
از همه اعلام و مراجع و طلاب و دوست و آشناها و اقوام و منسوبین من استحلال شود. (چون آن روزها نق و نوق علیه آقایان در جلسات زیاد بود كه چرا فلانی اقدام نكرده، فلانی چرا این حرف را زده و این مطلب را گفته است، لذا خواستم از آقایان اعلام و مراجع حلیت طلب كنند).
و گمان می‌كنم بهترین راه این كار آن است كه عین وصیت‌نامه مرا در مجلسی عمومی كه آشنایان من باشند، ‌قرائت كنند. پدر و مادرم در مرگ من از همه بیشتر عزادار هستند، به مفاد حدیث شریف اذا بكیت علی شیء فابك علی الحسین، به یاد مصائب اجدادمان از من فراموش خواهند كرد، ان‌شاء‌الله تعالی.
گویا دیگر كاری ندارم. اللهم اجعل الموت اول راحتی و آخر مصیبتی و اغفرلی و ارحمنی به محمد و آله الاطهار - العبد علی الحسینی الخامنه‌ای

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر