یک انتقاد از سبزها: "چرا در وین و ژنو نبودیم؟"
ابوالحسن سایه
"روز ۲۳ خرداد ۸۸، همان روزی که هزاران نفر از مردم تهران و بعضی از شهرستان‌ها بهت‌زده به خیابان‌ها ریختند، تعداد زیادی از ایرانی‌های مقیم خارج از ایران هم همان‌قدر شوکه و عصبانی خود را به اولین جایی که به ذهنشان می‌رسید رساندند و دور هم جمع شدند که این مکان در پایتخت‌ها، جلوی سفارت ایران بود."
با ادامه تجمع‌ها در تهران، جمع در مقابل سفارت‌ها هم ادامه داشت و در بعضی شهرها تا ۲ ماه بعد از انتخابات، هر روز تجمعی بر پا بود و بعد از آن هم هفته‌ای یک یا دو روز ایرانی‌های معترض در جایی جمع می‌شدند. خیلی از ایرانیان خارج از کشور در این مدت این حس را داشتند که حضورشان آن‌قدر که باید مفید نیست و ضمناً بعد از چند روز دیگر رسانه‌ها هم توجه چندانی به آنها نمی‌کردند. اما باز می‌آمدند. دست مریزاد و خسته نباشید.
اما یک انتقاد: من انتظار داشتم وقتی هیات ایرانی روز اول اکتبر در ژنو و سه هفته بعدش در وین با طرف غربی بر سر برنامه هسته‌ای ایران مذاکره می‌کند، دست‌کم چند صد نفر از سبزهای معترض آنجا جمع شوند و به دنیا نشان دهند که اعتراضات در ایران هنوز تمام نشده و این دولت هنوز مشروع نیست.
این تجمع مشکل توجه رسانه‌ای را نداشت چون همه رسانه‌های مهم دنیا به ژنو آمده بودند تا ببینند مذاکرات به کجا می‌رسد و قطعاً تجمع اعتراضی که در حاشیه اعتراض برگزار می‌شد بخشی از خبرها را به خود اختصاص می‌داد. ضمن این‌که مشکل مفید نبودن را هم نداشت. چون هم به خارجی‌ها نشان می‌داد که این دولت هنوز مشروع نیست و هم به ایرانی‌های داخل ایران روحیه می‌داد که خبر اعتراضشان دوباره در رسانه‌های جهان مطرح شده.
آلمان یکی از کشورهایی بود که سبزها در این چند ماه تجمع‌های زیادی در شهرهای مختلف آن برگزار کردند و هم ژنو و هم وین به مرز آلمان نزدیک هستند. بی‌تعارف، من از ایرانی‌های مقیم آلمان انتظار داشتم که آنجا می‌بودند.
همان‌طور که بچه‌های داخل ایران تقویمی از روزهایی که می‌شود در آنها تجمع کرد دارند، ایرانی‌های خارج از کشور هم باید تقویم مخصوص خودشان را داشته باشند. مثلاً وزیر خارجه ایران گفته محمود احمدی‌نژاد برای اجلاس آب و هوا به کپنهاگ دانمارک می‌رود (اجلاس از ۷ تا ۱۸ دسامبر است) و دانمارک با این‌که جمعیت ایرانی زیادی ندارد، اما هم به سوئد نزدیک است و هم به آلمان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر